Asset Publisher
GESCHICHTE
Mostek, fot. Katarzyna Miechowicz
Historia, fot. Archiwum Nadleśnictwa Krosno
Nadleśnictwo Krosno fot. Katarzyna Miechowicz
Die Gebiet der Oberförsterei ist ein integraler Teil des historischen Crossener Landes, samt Stadt und naheliegenden Gebieten im Westen und Norden.
Während der Gründung der früheren Piastenherrschaft wurde die befestigte Stammesburg zu einem wichtigen Grenzschutzort am westlichen Rande Polens. Sie wehrte sich tapfer gegen deutsche Truppen, als Heinrich I. der Bärtige herrschte. Crossen wurde damals strategisch bedeutend und zum Verwaltungs- und Wirtschaftszentrum. Heinrich der Bärtige gestaltete Crossen räumlich um, verlieh Crossen das Stadtrecht, trug zur Entwicklung der Dorfsiedlungen bei, welche seitdem auf der konzipierten Planung beruhten. In der Mitte des 13. Jh. wurde Teilherzogtum Crossen seinem Herzogtum Glogau eingegliedert, und grenzte so an Brandenburg. Boleslaw II. verkaufte dann im Jahre 1249 Crossener Land an Brandenburg.
Im Jahre 1319 kam dieses Gebiet zum Herzogtum zurück, und nachfolgende Crossener Herrscher waren u.a. Saganer und Glogauer Herzoge Heinrich IV.,V.,VI.,VIII.,IX., und X. Diese Herzoge residierten in Sagan und Freystadt in Schlesien. Nach dem kinderlosen Tode des mit Tochter des brandenburgischen Elektors Barbara vermählten Heinrich XI. gelangte Crossen unter brandenburgische Herrschaft. Damit gab sich Johann II. von Sagan, Verwandter von Heinrich XI., nicht zufrieden, der um Crossen gegen Brandenburg sechs Jahre lang kämpfte (1476-1482). Laut Vertrag von Kamenz blieb Crossen bei Brandenburg. Das Herzogtum Crossen übernahm neu gewonnene Gebiete mit Züllichau und Lebus. Im Jahre 1518 erfolgte Personalunion Brandenburg-Preußen, und in der ersten Hälfte des XVIII Jh. wurde Brandenburg zur Provinz des Herzogtums Preußen. Nach dem Krieg gegen Österreich im Jahre 1740 gelang es für Preußen neu gewonnene Provinz Schlesien zu sichern, es gab Verwaltungsreform und Crossen wurde zu einer Kreisstadt. Der Kreis Crossen umfasste den westlichen Teil der ehemaligen Kastellanei und Teil von Lebus. Diese Aufteilung galt bis 1945.
Asset Publisher
Retencja lekarstwem na suszę
Retencja lekarstwem na suszę
Mała retencja nizinna- Nadleśnictwo Krosno (fot. Arkadiusz Gołuch)
Mała retencja nizinna- Nadleśnictwo Krosno (fot. Arkadiusz Gołuch)
Mała retencja nizinna- Nadleśnictwo Krosno (fot. Arkadiusz Gołuch)
Mała retencja nizinna- Nadleśnictwo Krosno (fot. Arkadiusz Gołuch)
Mała retencja nizinna- Nadleśnictwo Krosno (fot. Arkadiusz Gołuch)
Retencja lekarstwem na suszę
W roku 2013 oraz 2015 na terenie Nadleśnictwa Krosno wybudowanych zostało 30 obiektów mających na celu gromadzenie wody na terenach leśnych. Inwestycja ta realizowana została pod nazwą: „Zwiększanie możliwości retencyjnych oraz przeciwdziałanie powodzi i suszy w ekosystemach leśnych na terenach nizinnych” wpisanego na listę projektów indywidualnych dla Programu Infrastruktura i Środowisko 2007-2013”. W pierwszym etapie inwestycji wybudowanych zostało 20 obiektów, a w drugim po przedłużeniu projektu kolejnych 10.
Wszystkie obiekty mają gromadzić 200 tys m3 wody. Od chwili zakończenia budowy nastąpił gwałtowny i pozytywny proces zmian środowiskowych w obrębie zbiorników retencyjnych. Zaczęły pojawiać się gatunki roślin rzadkich, które wcześniej nie występowały na tym terenie lub zanikły wiele lat temu takie jak wełnianka pochwowata, knieć błotna, czy bagno zwyczajne. Miejsca te przyciągają również gatunki zwierząt, które są nierozerwalnie związane z terenami wodno- błotnymi. Gatunkami takimi są żurawie, kaczki krzyżówki, czy bobry. Te ostatnie czują się nadzwyczaj dobrze w niektórych obiektach i swoją działalnością wyrządzają pewne szkody w drzewostanach sąsiednich. Należy jednak pamiętać, że ich obecność i działalność w znacznym stopniu przyczynia się do poprawy stosunków wodnych na naszych terenach.
Poprzez realizację tego projektu przez Nadleśnictwo Krosno odtworzono dawny sposób użytkowania terenu odbudowując zniszczone obiekty. Ustabilizowało warunki wodne w zasięgu oddziaływania prowadzonej inwestycji. Spowolniono odpływ powierzchniowy wód w zlewni rzeki Biała, Pliszka oraz Odra. Powstały płytkie rozlewiska, które stanowią habitaty rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Częściowo odtworzono warunki wodne w starym korycie rzeki Pliszki. Wiele gatunków owadów, płazów, gadów, ptaków oraz ssaków zdobyło nowe miejsca rozwoju i rozrodu. Podniesiono witalność i produktywność siedlisk leśnych w rejonie wykonanej retencji.
