Wydawca treści Wydawca treści

Historia

Teren Nadleśnictwa stanowi centralną część historycznej Ziemi Krośnieńskiej, obejmując miasto i najbliższe obszary, położone na zachód i północ od niego.

W czasie formowania się wczesnopiastowskiego państwa wzmocniony gród plemienny stał się ważną wartownią graniczną na zachodnich rubieżach Polski. Stawiał czoło niemieckim najazdom na Polskę za czasów Henryka Brodatego (1202 – 1238), Krosno stało się ponownie ważnym punktem strategicznym i ośrodkiem administracyjno-gospodarczym. Henryk Brodaty zreformował Krosno przestrzennie i nadał mu prawa magdeburskie, przyczynił się również do rozwoju osadnictwa wiejskiego, które za jego czasów przybrało formę osad zwartych, rozplanowanych racjonalnie. W połowie XIII wieku powstało księstwo głogowskie, w granicach którego znalazła się także kasztelania krośnieńska. Graniczyła teraz z posiadłościami Brandenburgii, której w 1249 roku Bolesław Rogatka sprzedał Ziemię Lubuską.
 
W 1319 r. obszar ten wrócił do księstwa, a kolejnymi panującymi nad Krosnem książętami byli głogowsko-żagańscy Henrykowie IV, V, VI, VIII, IX i XI. Książęta ci rezydowali w Żaganiu bądź Kożuchowie. Po śmierci Henryka XI, ożenionego z córką elektora brandenburskiego, Barbarą, Krosno stało się jej siedzibą wdowią, pod władztwem brandenburskim. Z taką sytuacją nie pogodził się bliski krewny zmarłego Henryka XI, Jan II Żagański, który o odzyskanie dziedzictwa walczył z Brandenburgią przez sześć lat (1476 – 1482). Postanowieniem pokoju w Kamieńcu, Krosno pozostało przy Brandenburgii. Jednakże z nowo zdobytych terenów, do których należały także okręgi sulechowski i lubuski, utworzone zostało księstwo krośnieńskie. W 1518 r. nastąpiła unia personalna Brandenburgii z Prusami Królewskimi, a w pierwszej połowie XVIII wieku Brandenburgia stała się prowincją Królestwa Prus. Po wojnie z Austrią i przyłączeniu w 1740 r. Śląska do Prus, przeprowadzono reformę, dzieląc kraj na powiaty. Utworzony został powiat krośnieński, obejmujący zachodnią część dawnej kasztelani oraz część okręgu lubuskiego. Taki podział przetrwał do 1945 roku.

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Retencja lekarstwem na suszę

Retencja lekarstwem na suszę

 

 

Retencja lekarstwem na suszę

W roku 2013 oraz 2015 na terenie Nadleśnictwa Krosno wybudowanych zostało 30 obiektów mających na celu gromadzenie wody na terenach leśnych. Inwestycja ta realizowana została pod nazwą: „Zwiększanie możliwości retencyjnych oraz przeciwdziałanie powodzi i suszy w ekosystemach leśnych na terenach nizinnych” wpisanego na listę projektów  indywidualnych dla Programu Infrastruktura i Środowisko 2007-2013”.  W pierwszym etapie inwestycji wybudowanych zostało 20 obiektów, a w drugim po przedłużeniu projektu kolejnych 10.

Wszystkie obiekty mają gromadzić 200 tys m3 wody. Od chwili zakończenia budowy nastąpił gwałtowny i pozytywny proces zmian środowiskowych w obrębie zbiorników retencyjnych. Zaczęły pojawiać się gatunki roślin rzadkich, które wcześniej nie występowały na tym terenie lub zanikły wiele lat temu takie jak wełnianka pochwowata, knieć błotna, czy bagno zwyczajne. Miejsca te przyciągają również gatunki zwierząt, które są nierozerwalnie związane z terenami wodno- błotnymi. Gatunkami takimi są żurawie, kaczki krzyżówki, czy bobry. Te ostatnie czują się nadzwyczaj dobrze w niektórych obiektach i swoją działalnością wyrządzają pewne szkody w drzewostanach sąsiednich. Należy jednak pamiętać, że ich obecność i działalność  w znacznym stopniu przyczynia się do poprawy stosunków wodnych na naszych terenach.

Poprzez realizację tego projektu przez Nadleśnictwo Krosno odtworzono dawny sposób użytkowania terenu odbudowując zniszczone  obiekty. Ustabilizowało warunki wodne w zasięgu oddziaływania prowadzonej inwestycji. Spowolniono odpływ powierzchniowy wód w zlewni rzeki Biała, Pliszka oraz Odra. Powstały płytkie rozlewiska, które stanowią habitaty rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Częściowo odtworzono warunki wodne  w starym korycie rzeki Pliszki. Wiele gatunków owadów, płazów, gadów, ptaków oraz ssaków zdobyło nowe miejsca rozwoju i rozrodu.  Podniesiono witalność i produktywność siedlisk leśnych w rejonie wykonanej retencji.