Asset Publisher
WÄLDER DER OBERFÖRSTEREI
Lasy nadleśnictwa, fot. Archiwum Nadleśnictwa Krosno
fot. Mariusz Grondys
Lasy nadleśnictwa, fot. Katarzyna Miechowicz
Die Wälder der Oberförsterei Krosno liegen im III. Natur- und Waldgebiet der Seeplatte Pojezierze Lubuskie, und zwar in der Mezoregion Ziemia Lubuska. Das Gebiet der Oberförsterei Krosno ist durch hohe Waldbedeckung von zu 72% (einer der höchsten Werte Polens) gekennzeichnet. Die nördliche Grenze der Oberförsterei bildet der Fluss Pliszka mit den Seen Ratno und Wielocko. Südliche Grenze verläuft entlang der Oder. In diesem Teil befinden sich zahlreiche Teiche und Seen, u.a.: Głębokie, Moczydło und Trzebiechowskie.
Die Waldgesellschaften auf den Waldflächen der Oberförsterei:
- Kiefernwälder
- Nadelmischwald
- Buchenwälder
- Eichen-Hainbuchen- Wälder
- Eichenwälder
- Auwälder
Auf dem Gebiet der Oberförsterei Krosno kommen im natürlichen Lebensraum vor: Gemeine Kiefer, Rotbuche, Hänge-Birke, Moor-Birke, Stieleiche, Hainbuche, Elsbeere, Gemeine Esche, Feldahorn, Spitzahorn, Winterlinde, Schwarz-Erle, Bergulme, Flatterulme und Espe. In der Oberförsterei kommt die Fichte auf natürlichen Lebensräumen nicht vor.
Die Waldbestände der Oberförsterei stehen den Touristen zur Verfügung durch ein Netz von Waldwegen (das Befahren mit motorisierten Fahrzeugen ist nicht erlaubt, es sei denn, dass sie als Abschnitte der öffentlichen Verkehrsstraßen ausgeschildert sind).
Asset Publisher
Historia pisana pomnikami przyrody
Historia pisana pomnikami przyrody
Historia pisana pomnikami przyrody
Na terenie leśnictwa Skórzyn (gm. Maszewo) znajduje się 9 pomników przyrody. Są nimi dęby szypułkowe- 4 szt., wiązy pospolite- 2 szt., jesion wyniosły- 1 szt., buki zwyczajne- 2 szt. Jeden z najciekawszych dębów znajduje się w oddziale 120-x w obrębie stawów hodowlanych niedaleko miejscowości Czetowice. Pozostałe znajdują się w pobliżu historycznego miejsca w Skórzynie, tj. w starym parku okalającym niegdyś pałac. Pałac ten był siedzibą szlachecką. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1308. Kolejnymi właścicielami miejscowości i pałacu były rodziny von Dohna, von Grunberg, von Schwanbach, hrabia Finck von Finckenstein, Lechmann, Harttung, Schierstadt. Ostatnie pięć lat swojego życia spędził w Skórzynie kanclerz Rzeszy Georg Leo hrabia von Caprivi de Caprere de Montecuccoli, który zmarł w Skórzynie w dniu 06 lutego 1899 roku i tu został pochowany. Pałac ten wybudowano na planie prostokąta w otoczeniu wody. Pozostałości pałacowego stawu istnieją do dnia dzisiejszego. Na terenie przypałacowego parku znaleźć można osiem z dziewięciu pomników znajdujących się na terenie leśnictwa Skórzyn. Wiek drzew pomnikowych szacowany jest na około 250- 260 lat, a więc są one świadkami zarówno wznoszenia jak i upadku pałacowych budowli. Do parku tego powoli wkracza natura czego wyrazem jest coraz większa ilość gatunków ekspansyjnych takich jak leszczyna pospolita czy grab zwyczajny. Drzewa martwe, które przegrały odwieczną walkę życia ze śmiercią zasiedlane są przez liczne owady, grzyby saprotroficzne i inne organizmy żywiące się martwym drewnem. Stanowią one również miejsce schronienia dla wielu zwierząt.
