Wydawca treści Wydawca treści

Skąd się bierze drewno

Zaspokojenie naszego zapotrzebowania na drewno i zapewnienie trwałości lasów nie są sprzecznymi interesami. Drewno w Polsce jest naturalnym bogactwem, które jest całkowicie odnawialne.

Gwarantuje to wielofunkcyjna, zrównoważona gospodarka leśna, prowadzona przez Lasy Państwowe, opiekujące się 77,5 proc. polskich lasów (największa w Unii Europejskiej organizacja zarządzająca lasami publicznymi).

Leśnicy pozyskują drewno w granicach wyznaczonych przez standardy ekologicznej gospodarki, badania naukowe i 10-letnie plany urządzenia lasu, zatwierdzane przez ministra środowiska – średnio do 55–60 proc. drewna, które przyrasta w lesie; cała reszta zwiększa zapas na pniu. Dlatego nasze zasoby drewna rosną z roku na rok i są już dwukrotnie większe niż pół wieku temu. Wynoszą 2,4 mld m sześc., w tym w Lasach Państwowych – blisko 1,9 mld m sześc., co czyni je piątymi co do wielkości w Europie. Kupując drewno lub produkty z drewna z Lasów Państwowych, mamy pewność, że surowiec został pozyskany w sposób niezagrażający przyrodzie.

Również zasobność drzewostanów w lasach zarządzanych przez PGL LP stale rośnie. W roku 1991 wynosiła 190 m sześc./ha, a 20 lat później, w 2011 r. – już 254 m sześc./ha. Według międzynarodowych statystyk polskie lasy zaliczają się pod tym względem do czołówki europejskiej, charakteryzując się ponaddwukrotnie wyższą przeciętną zasobnością niż pozostałe lasy Starego Kontynentu.

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania.
 
Głównym dostawcą surowca na polski rynek są Lasy Państwowe, które pokrywają ponad 90 proc. zapotrzebowania krajowego przemysłu i mieszkańców. Aby zaspokoić rosnący popyt, leśnicy zwiększają pozyskanie drewna: od 1990 r. wzrosło ono przeszło dwukrotnie – do ponad 35 mln m sześc. Ponieważ jednocześnie rośnie powierzchnia lasów, a przede wszystkim ich zasobność, naukowcy oceniają, że Lasy Państwowe będą mogły zwiększyć pozyskanie drewna do 40 mln m sześc. w 2030 r. i 45 mln m sześc. w połowie stulecia.

Warto pamiętać, że przychody Lasów Państwowych w ponad 90 proc. pochodzą właśnie ze sprzedaży drewna. To zapewnia im samodzielność finansową i umożliwia wykonywanie licznych zadań na rzecz polskich lasów i ich użytkowników bez korzystania z pieniędzy podatników (inaczej niż w wielu innych krajach Europy).

Zwiększają się nie tylko nasze zasoby drewna, lecz także powierzchnia lasów. W połowie XX w. zajmowały nieco ponad jedną piątą obszaru Polski, a dziś już niewiele mniej niż jedną trzecią. Lasy Państwowe pozyskują drewno, ale w tym samym czasie odnawiają drzewostany i zalesiają dotychczasowe nieużytki. Co roku leśnicy sadzą aż 500 mln nowych drzew, czyli średnio… 57 tys. na godzinę.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Historia pisana pomnikami przyrody

Historia pisana pomnikami przyrody

Historia pisana pomnikami przyrody

 

Na terenie leśnictwa Skórzyn (gm. Maszewo) znajduje się 9 pomników przyrody. Są nimi dęby szypułkowe- 4 szt., wiązy pospolite- 2 szt., jesion wyniosły- 1 szt., buki zwyczajne- 2 szt. Jeden z najciekawszych dębów znajduje się w oddziale 120-x w obrębie stawów hodowlanych niedaleko miejscowości Czetowice. Pozostałe znajdują się w pobliżu historycznego miejsca w Skórzynie, tj. w starym parku okalającym niegdyś pałac. Pałac ten był siedzibą szlachecką. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1308. Kolejnymi właścicielami miejscowości i pałacu były rodziny von Dohna, von Grunberg, von Schwanbach,  hrabia Finck von Finckenstein, Lechmann, Harttung, Schierstadt. Ostatnie pięć lat swojego życia spędził w Skórzynie kanclerz Rzeszy Georg Leo hrabia von Caprivi de Caprere de Montecuccoli, który zmarł w Skórzynie w dniu 06 lutego 1899 roku i tu został pochowany. Pałac ten wybudowano na planie prostokąta w otoczeniu wody. Pozostałości pałacowego stawu istnieją do dnia dzisiejszego. Na terenie przypałacowego parku znaleźć można osiem z dziewięciu pomników znajdujących się na terenie leśnictwa Skórzyn. Wiek drzew pomnikowych szacowany jest na około 250- 260 lat, a więc są one świadkami zarówno wznoszenia jak i upadku pałacowych budowli. Do parku tego powoli wkracza natura czego wyrazem jest coraz większa ilość gatunków ekspansyjnych takich jak leszczyna pospolita czy grab zwyczajny. Drzewa martwe, które przegrały odwieczną walkę życia ze śmiercią zasiedlane są przez liczne owady, grzyby saprotroficzne i inne organizmy żywiące się martwym drewnem. Stanowią one również miejsce schronienia dla wielu zwierząt.