Wydawca treści
Warto zobaczyć
Warto zobaczyć, fot. Katarzyna Miechowicz
Warto zobaczyć, fot. Katarzyna Miechowicz
Warto zobaczyć, fot. Katarzyna Miechowicz
Najciekawsze zabytki kultury materialnej znajdujące się w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Krosno.
Bielów - wieś założona w średniowieczu. W 1 poł. XIII w. włączona do latyfundium opactwa lubiąskiego. W okresie późniejszym własność urzędu domenalnego w Krośnie. W roku 1550 wieś liczyła 120 mieszkańców, a w roku 1801 - 170.
Na terenie wsi znajdują się zabytkowe zabudowania mieszkalne z pocz. XX w.
Przy drodze z Bielowa do Łochowic znajduje się nieczynny cmentarz ewangelicki zachowany w stanie reliktowym.
Budachów – po raz pierwszy wzmiankowana w 1308 r. - wieś była wówczas własnością biskupstwa poznańskiego. W 1565 r. w posiadaniu rodziny von Baudach, po wojnie 30-letniej - von Pannewitz, ok. 1780 r. – von der Groben, następnie von Zastrow, w 1838 r. sprzedana radcy handlowemu nazwisku Endell, od 1865 r. w posiadaniu berlińskiej rodziny hugenockiej Fournier. Ok. 1804 r. we wsi zamieszkiwało 400 mieszkańców .
Zachował się zabytkowy kościół p.w. św. Józefa z lat 1782-1785 oraz cmentarz ewangelicki przykościelny.
Czetowice – wieś po raz pierwszy wzmiankowana w 1308 r. - stanowiła wówczas własność biskupstwa poznańskiego . W 1421 r. wzmiankowana jako lenno rodziny von Grunberg (do XVII w ), następnie własność rodziny Gloger, później baronów von Kottowitz (kon. XVIII w.). Od 1890 r. wchodziła w skład dóbr rodziny von Wedel. Ok. 1801 r. we wsi było 318 mieszkańców .
Do zachowanych zabytków należy średniowieczny kościół filialny p.w. Matki Boskiej Bolesnej, przebudowany w okresie reformacji przez protestantów, posiadający cylindryczną wieżyczkę z XVII wieku i rzeźbiony w kamieniu ołtarz w kształcie tryptyku. Pozostałe zabytki, to: 4 domy mieszkalne z pocz. XX w. oraz zespół pofolwarczny i cmentarz ewangelicki.
Dobrosułów – pierwsze wzmianki w roku 1308, kiedy to wieś była własnością biskupstwa poznańskiego . Od 1503 r. w rękach rodziny von Loben od ok. 1724 r. – von Rothenburg. Od ok. 1800 r. własność książąt von Hohenzollern–Hechingen. W roku 1804 wieś liczyła 596 mieszkańców.
Z obiektów zabytkowych można wymienić kościół p.w. Chrystusa Króla z roku 1800, zespół pofolwarczny z roku 1900, a także cmentarze: przykościelny i wiejski, oba z poł. XIX w.
Gęstowice - wzmiankowana w roku 1308 jako własność biskupstwa poznańskiego. Od roku 1437 była własnością rodziny Lossow, od ok. 1580 r. - rodziny Schlieben . W 1644 r. przeszła w ręce rodziny von Troschke, a ok. 1890 r. – rodziny Fournier .
Z zachowanych zabytków wymienić można zespół folwarczny z końca XIX w., zabudowania mieszkalne oraz cmentarz ewangelicki parafialny na którego terenie zachowane są liczne nagrobki wolnostojące.
Krosno Odrzańskie – początki Krosna, jako grodu plemiennego Dziadoszan i związanego z nim podgrodzia, sięgają VII wieku. Badania archeologiczne ustaliły początki grodu wraz z rozwojem przestrzennym, jako państwowej twierdzy na XI-XII wiek – czasy pierwszych Piastów. Regularny plan miasta z rynkiem i siecią ulic ukształtowany w XIII wieku, przez stulecia nie ulegał zmianie. Dopiero w 2 połowie XIX wieku, wraz z powstaniem przemysłu, zabudowa weszła na wysoki prawy brzeg Odry. Pomimo wielu zniszczeń dokonanych podczas II wojny światowej miasto zachowało średniowieczne rozplanowanie. W miejscowości znajduje się wiele obiektów objętych ewidencją konserwatorską wśród , których należy wymienić :
- budynek banku przy ul. Bankowej z pocz. XX w.
- budynek Urzędu Miejskiego ul. Parkowa z pocz. XX w.
- budynek szpitalny ul. Piastów kon. XIX w.
- budynek hali fabrycznej ( obecnie sportowej ) ul. Pocztowa przeł . XIX / XX w.
- budynek plebanii ul. Świerczewskiego kon. XIX w.
- zamek – początki są związane z rozwijającym się ośrodkiem Krosna w XIII wieku, gdzie pierwotnie był budowlą drewnianą, sukcesywnie przekształcającą się w murowaną, na zamku bywali m. in książę Henryk Brodaty, księżna Jadwiga z mniszkami z trzebnickiego klasztoru. W związku z adaptacją zamku na siedzibie wdów po margrabiach brandenburskich, rozpoczęto jego renesansową przebudowę, ukończoną w 1510 r. Około poł. XVIII wieku zamek przestał pełnić funkcję rezydencjonalną. W 1818 r. w zamku mieściły się magazyn i prochownia, służące garnizonowi. Obecni stanowi zabezpieczoną ruinę.
spichlerz k. Zamku XVIII w.
- Kościół par. NMP, powstały pod koniec XIII wieku, zniszczony przez pożar w 1482 r., odbudowany w 1512 jako trójnawowa hala z pięciobocznie zamkniętym prezbiterium i kwadratową wieżą od zachodu; kolejny pożar był w 1708 r., po którym odbudowa trwała w latach 1708-1729. Gotycką bryłę wzbogacono o transept, do wieży przybudowano parterowe aneksy, a korpus przekryto wysokim dachem manstradowym. Wieżę wieńczy hełm konstrukcji stalowej.
- Kościół fil. Św. Andrzeja 1887 r.
- budynek poklasztorny XVIII w.
- fragmenty murów miejskich XIV w.
W ewidencji znajduje się również wiele budynków mieszkalnych z murami , których powstanie datuje się na XVII, XIX i pocz XX w.
Ewidencja konserwatorska obejmuje również kilka cmentarzy i są to:
- teren pocmentarny (pierwotnie zajmowany przez franciszkanów , od 1545 r. użytkowany jako cmentarz) – pl. Bol. Prusa wraz z przyległym terenem opadającym w kierunku Odry . Obecnie na jego terenie zabudowa i ogródki działkowe,
- teren pocmentarny (wokół kościoła p.w. św. Jadwigi) – ob. ul. Winnica, prawdop. 2 poł. XIX w. ewangelicki,
- teren pocmentarny (wokół kościoła paraf.) XVI w. ewangelicki. Zlikwidowany , część wykorzystywana obecnie jako skwer miejski. Zachowane epitafia z XVI, XVII, i XVIII w., wmurowane w elewację kościoła.
- miejsce pocmentarne – położony na wzgórzu z widokiem na Stare Miasto (ob. ul. Poznańska), 2 poł. XIX w. ewangelicki. Układ czytelny – założony na rzucie prostokąta z jedną aleją wzdłużną i trzema poprzecznymi , ob. skwer miejski,
- cmentarz żołnierzy radzieckich – ul. Poznańska , 1949 r. układ zachowany – rzut trapezu, aleje w kształcie pięcioramiennej gwiazdy .
Lubogoszcz – wieś po raz pierwszy wzmiankowana w 1308 r. – wchodziła wówczas w skład biskupstwa poznańskiego . Ok. 1400 r. w posiadaniu rodziny von Kittlitz , 1437 r. von Knobelsdorffów , od 1492 r. jako właściciel wymieniany Siegemund von Rothenburg . Od XVII w. stanowiła własność domenalną miasta Krosno . Ok. 1809 r. we wsi 216 mieszkańców.
Łochowice – wieś założona w XIII w. W 1521 r. lenno Kaspara von Maltitz . W późniejszym okresie należała do urzędu domenalnego w Krośnie . Od ok. 1800 r. w rękach rodziny Fournier . Po 1804 r. ponownie własność domenalna .
W ewidencji konserwatorskiej widnieją zabudowania dworskie z XVIII i XIX w. , budynek szkolny z pocz. XX w. oraz budynki mieszkalne .
Znajdujemy również dwa cmentarze:
- przykościelny – z poł. XIX w.
- ewangelicki z licznie zachowanymi nagrobkami z 2 poł. XIX w.
Marcinowice – data lokacji wsi i jej wczesne dzieje nie są znane. Ok. 1801 r. należała do minoratu rodziny Grone .
We wsi znajdują się budynki mieszkalne i gospodarcze objęte ewidencją konserwatorską .
Znajdujemy we wsi także ewangelicki cmentarz z czytelnym układem i licznie zachowanymi nagrobkami.
Maszewo- pierwsze wzmianki w 1251 r. W 1259 r. wieś wymieniona jako własność klasztoru cystersów w Lubiążu . W XVI w. własność urzędu domenalnego w Krośnie. W XIX w. folwark przeszedł w ręce prywatne .
We wsi kilka zabytkowych budynków z pocz. XX w.
Znajdujemy również cmentarze:
- przykościelny – 2 poł. XVI w. ewangelicki
- polny – 1 poł. XX w. ewangelicki z licznymi płytami nagrobnymi
- leśny – ewangelicki 2 poł. XX w.
Osiecznica – po raz pierwszy wzmiankowana w 1202 r. jako własność klasztoru cystersów w Lubiążu. W 1417 r. własność klasztoru dominikanów z Krosna. Po reformacji stała się domeną miasta Krosno .
W rejestrze konserwatorskim znajduje się kilka domów mieszkalnych z XIX w. , zabudowania dworskie z XIX w. oraz park dworski z przeł. XVIII/ XIX w.
Ewidencja obejmuje również cmentarze :
- w środku wsi ewangelicki z zachowanym pomnikiem poległych w czasie I wojny światowej
- za wsią nad brzegiem Odry – ewangelicki z licznymi nagrobkami
- przykościelny – ewangelicki z czytelnym układem ob. nieczynny.
Radomicko – pierwsze wzmianki w 1308 r. – wieś należała do biskupstwa poznańskiego. W XIX w. znajdowała się w rękach rodziny von Voss .
W ewidencji konserwatorskiej zabudowania mieszkalne i gospodarcze oraz nieczynny cmentarz ewangelicki z XIX w. położony w lesie za wsią .
Rzeczyca – po raz pierwszy wzmiankowana w 1308 r. – wieś stanowiła wówczas własność biskupstwa poznańskiego . W XVIII w. przeszła na własność rodziny von Oppen , po 1818 r. rodziny Petsch . W 1732 r. konsekracja kościoła .
Brak ewidencji konserwatorskiej zabytków .
W ewidencji znajdujemy trzy cmentarze :
wiejski – 2 poł XIX w. ewangelicki , ob. użytkowany . Zachowane liczne nagrobki .
dworski – pocz. XX w. ewangelicki ,nieczynny.
parafialny – położony w lesie , XIX w. ewangelicki, ob. nieczynny
Struga – wzmiankowana po raz pierwszy w 1308 r. jako własność biskupstwa poznańskiego . W XIX w. w posiadaniu książąt von Hohenzollern – Hechingen .
Brak ewidencji konserwatorskiej .- wieś założona w średniowieczu . W 1 poł. XIII w. włączona do latyfundium opactwa lubiąskiego . W okresie późniejszym własność urzędu domenalnego w Krośnie . W roku 1550 wieś liczyła 120 mieszkańców , a w roku 1801 -170 .
Na terenie wsi znajdują się zabytkowe zabudowania mieszkalne z pocz. XX w.
Najnowsze aktualności
Powrót
Retencja lekarstwem na suszę
Retencja lekarstwem na suszę
Mała retencja nizinna- Nadleśnictwo Krosno (fot. Arkadiusz Gołuch)
Mała retencja nizinna- Nadleśnictwo Krosno (fot. Arkadiusz Gołuch)
Mała retencja nizinna- Nadleśnictwo Krosno (fot. Arkadiusz Gołuch)
Mała retencja nizinna- Nadleśnictwo Krosno (fot. Arkadiusz Gołuch)
Mała retencja nizinna- Nadleśnictwo Krosno (fot. Arkadiusz Gołuch)
Retencja lekarstwem na suszę
W roku 2013 oraz 2015 na terenie Nadleśnictwa Krosno wybudowanych zostało 30 obiektów mających na celu gromadzenie wody na terenach leśnych. Inwestycja ta realizowana została pod nazwą: „Zwiększanie możliwości retencyjnych oraz przeciwdziałanie powodzi i suszy w ekosystemach leśnych na terenach nizinnych” wpisanego na listę projektów indywidualnych dla Programu Infrastruktura i Środowisko 2007-2013”. W pierwszym etapie inwestycji wybudowanych zostało 20 obiektów, a w drugim po przedłużeniu projektu kolejnych 10.
Wszystkie obiekty mają gromadzić 200 tys m3 wody. Od chwili zakończenia budowy nastąpił gwałtowny i pozytywny proces zmian środowiskowych w obrębie zbiorników retencyjnych. Zaczęły pojawiać się gatunki roślin rzadkich, które wcześniej nie występowały na tym terenie lub zanikły wiele lat temu takie jak wełnianka pochwowata, knieć błotna, czy bagno zwyczajne. Miejsca te przyciągają również gatunki zwierząt, które są nierozerwalnie związane z terenami wodno- błotnymi. Gatunkami takimi są żurawie, kaczki krzyżówki, czy bobry. Te ostatnie czują się nadzwyczaj dobrze w niektórych obiektach i swoją działalnością wyrządzają pewne szkody w drzewostanach sąsiednich. Należy jednak pamiętać, że ich obecność i działalność w znacznym stopniu przyczynia się do poprawy stosunków wodnych na naszych terenach.
Poprzez realizację tego projektu przez Nadleśnictwo Krosno odtworzono dawny sposób użytkowania terenu odbudowując zniszczone obiekty. Ustabilizowało warunki wodne w zasięgu oddziaływania prowadzonej inwestycji. Spowolniono odpływ powierzchniowy wód w zlewni rzeki Biała, Pliszka oraz Odra. Powstały płytkie rozlewiska, które stanowią habitaty rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Częściowo odtworzono warunki wodne w starym korycie rzeki Pliszki. Wiele gatunków owadów, płazów, gadów, ptaków oraz ssaków zdobyło nowe miejsca rozwoju i rozrodu. Podniesiono witalność i produktywność siedlisk leśnych w rejonie wykonanej retencji.
